HAZAL AKYOL

Bitti Gücüm

Öyle fırtınalar kopuyor ki içimde
Sessizce dirensem de savruluyorum.
Gücüm tükeniyor yavaş yavaş
belli edemiyorum.
Öyle bir yangın
Öyle bir nefret var ki içimde
bastıramıyorum..

Hiçbir beklentim yok aslında
sadece varmış gibi yapıyorum
Ama eğer bir gün gidersem bu şehirden
Kendimden
benliğimden
duygularımdan kaçabilirsem eğer
belki birgün hiç bişey düşünmeden
sessizce sedasızca kimsesizce
huzurluca ölebilirim

Son şakamı yapabilirim hayata
insanlara
sevdiklerime
sevmediklerime
ağlayıp üzülmesin kimse..


Ben huzura kavuşucam siz üzülmeyin
boşyere dökmeyin timsah gözyaşlarınızı
Amaan ne önemi var ki 2 tane daha cocğunuz
yedi tane daha torununuz yeğeniniz var nasıl olsa
Bir tanesi olmamış ne farkeder demi ?
kaç kere düşündüm arabanın önüne atmayı bu kirli aciz bedeni
Kaç kere günaha girmek istedim
Anlamadınız beni
Şimdi benden sessizce uzaklaşın
ÜZERİME KARANLIK BULAŞTI..

Bu şiir toplam 425 kez okundu.
22.04.2013 14:36:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı