Mesut İlkay Yanık

Naat

Mekke'nin insan öldüren sıcağında
Toprağa gömülürken
Küçük kız çocukları
Ve yerde sürünürken
İnsanlığın şerefli fıtratı
Sen çıkageldin
Hayat getirdin.

*****

Ya nebi umut oldun / umutsuz insanlara
Senle gerçek temeddün / doğdu inananlara
Veda tepelerinden / aşıp da geldi nurun
Zifirdeydik önceden / ışık oldu düsturun

*****

Secdede saatlerce ağlayıp
Ümmeti... Ümmeti...
Diyordun ya hani
Ayakların şişene,
Sabahın ilk ışıkları
Nurunla bezenmiş
Yeryüzüne düşene kadar...
Nasıl öderiz tek gözyaşının bedelini
Mahrum bırakma ya Nebi
Esirgeme bizden şefaat elini

*****

Şefaat önderisin / Makam-ı Mahmut yerin
Allah mübarek etsin / izindedir ümmetin
İslam bayrağı astık / yüzlerce uzak yurda
İçimiz rahat artık / yüreğimiz huzurda

*****

Şimdi sensiziz ya nebi
Buhara'da, Mekke'de, Şam'da
Seni arıyor her yerde
Ümmetinin yetimleri
Bir hicran bulutu dikildi
Hasret birikti ülkemde...
Enes'in rüyalarına girdiğin gibi
Bizimde rüyalarımızı
Süsler misin ya Nebi.

*****

Sensiz kaldık ya nebi / aysız, günsüz, gündüzsüz
Kaybolmuş kuşlar gibi / ışıksız, kılavuzsuz
Uçsuz bucaksız Mekke / çöllerinde yalnızız
Her saniye her dakka / biraz daha sensiziz...



Mesut İlkay Yanık

Bu şiir toplam 458 kez okundu.
5.05.2013 08:22:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı