Orhan Bahçıvan

Merdinik Çiçekleri

Merdinik Çiçekleri

Sırdaşıyım zülf i siyahîm
Nefes nefes ayrılık kokusunu taşırım

Sesini dinlediğim zaman
Merdinik çiçekleri aklıma geliyor
Nefesini kulaklarım toplasın
Çığlığını gözlerim

Düşünülmüş bir ezginin
Kutsal olan son notası vuran da
İlahi denen kutsal aşkın bam teline gelmişiz
Ehli hak diyen dilin gizlenmiş bir yolusun
Efsunlu aşkların sahibi

Saatin çizgilerle döşendiği bir nokta
Zembereği kırılmış kaçışın ta kendisi
Sözü baldıran zehri
Yasaları Nemrudi
Ateş çemberi
Karınca kararınca su
Taraf olmak

Bazen patika yol
Bazen Arnavut kaldırımı ayakaltında
Çiğnendikçe umut dolu bir aleme ulaşmak

Alem kavuştak içinde
Ebedi ezel sayan döl dökümü felsefe
Ne sahibi
Ne tapusu bulunmayan
Hikmetinden sual olunmaz amma
Kendi yapar kendi tapar demişler

Öz yolunda öz özünü bilmeyen
Hiç olmazsa kalıtımsız
Çiçeklerin rengi ile donansın
Gök mavi
Yer yeşil
Işık

Ruh alemi yosmaların diliyle
Rahimde çatlayan çekirdeğin sonudur
Sessizliğin sesi
Ceninin nefese dönüşmesidir

Yazgı
Gürz üstünde damar sesi
Maşrapa içinde su
Damakta tat
Düşünmeyin bensizliği böylece
Aldırmayın
Yanaşma kültürüyle sistem kuranlar
Yalnızlığın ötesini bilmezler
Kader deyip çömelirler

Nerede olduğunu
Kim olduğunu
Levh i kalem çizgisiyle sırları
Merdinik dağlarında bırakan benim
Levh-i- mahfuz adına

Biley taşında bıçak
Bıçak ucunda hasret dürtüsü
Geceleri seviştiğim sevgili
Etme gel

Beni dağa aktardılar
Dağı bana
Ondandır
Dağ ben kokarım
Ben de dağ
Mademki parçalanacağız
Gelinen yere gidilecektir
Bırakın o zaman
Bırakın beni
Merdinik dağlarına bir çiçek gibi
Öpsün toprak dudağımı

Ben dağların soğuk suyu
Ben dağların serin yeli
Ben dağların boz bulanık seliyim
Merdinik şehrinin ulu tellalı
Şarabın renginde nar görüyorum
Sarıçiçek edasında yar
Levh i kalem çizgisiyle çizilmiş
Pünhan

Varla yok arası
Dengi çözülmüş
Önüne yaşam sıralanmış noktalı
Oysa uçmak turnalara özgüdür bilirim
Dede Sultan mirası

Köpük dalgayla sevişir
Deniz susar
Açılır seda kapısı dem be dem

Dirhem dirhem tartılır
Aşk denilen o düşünce bağrımda
Yeşerirken Merdinik çiçekleri

Sancı çeken rahim
Anaç ruhlu bir kadın
Diz kırıyor toprakana usulca
Beni doğruyor

Helal süt emzirmiş
Bir ananın eteğini tutmuşum

Edasıyla varlığını anlatan
Endamıyla yem kuşunu tanıyan
Masumların gözlerinde damla yaş
Savrulur ten üstüne

Merdinik
An be an
Misal i devran
Göç eden turnanın gittiği yolda
Kaç kanat çırpımı bir mesafedir
Kömür Baba

Hışırtı yapraktır
Yaprak hışırtı
Yeşil damıtılmış süt endamıyla
Urbaların eteğine yaslanır
Görülür üryanlığım
Başlar ezgiler
Yürek yakma

Renk duldası mihenk taşı
Gölgede

Halka halka genişleyen gökyüzü
Tül perdeli bir pencere gibidir
Merdinik den bakınca

Zaman dil ile diş arasında
Tek sözcüğün fırladığı bir andır
Aşk ile

İki zaman arasında kanat sesi
Bir çırpımlık ötede görür gözlerim

Gizli çözümsüz
İnsani bir duygunun odak noktası
İnkarlar çarşısında tellal

Giden görüntüler
Sil baştan yansımalı yeşil sahaya
Susan dil varlığını betimleyince

Su gölgelenince sıla
Sıla gölgelenince hasret
Hasret gölgelenince özlem çöker
Yürek denen dünyanın bam teline
Çözülür ezgiler dil ucuyla
Bağlamanın tellerine

Sancılar içinde ruh
Sancılar içinde ten
Sancılan içinde kavrulan yürek
İsyana döner

Ey sevgili
Merdinik çiçeklerinin harman olduğu yerde
Zülf-i semen say beni
Senin adına

Kızıl sabahların mahmurluğunda
Esiriyim aşk denilen ol büyük düşüncenin

Orhan Bahçıvan

Bu şiir toplam 832 kez okundu.
8.05.2013 15:07:12

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı