merhum zayi

TÜKENİŞ

Romanlardaki gibi yaşadık biz aşkı.
Kabuslardaki gibi bitti 13 yıl önce.
Çokta ironik gelmiyor aslında bu rakam.
Her anını ver her anımı hatırladım hergün
Bir vird gibi zikrimdi dilimde hep.
Unutursam ihanet etmiş olacaktım anılara.
Sana ihanet ettim zoruma gitti evet
Ama aşkıma anılarıma edemedim.
Unutmamak için hergün bi başka hatırayı andım
İzini sürdüm senin hep.
Nerelerdesin neler yapıyorsun.
Ama bilemedim hiç bulamadım seni.
Taşınmışsın o evden telefon numaranda değişmiş.
O evdeki anılarımız ahh.
Ne büyük yaşadık biz aşkı.

Yıllar sonra öğrendim ikinci çocuğun olmuş.
3 yaşındaymış erkek miş birde.
Kızın zaten büyümüş kocaman olmuş.
Çok ağır bir depresyon yaşamışsın.
İstanbula sevk etmişler hem de.
5 yıl tedavi görmüşsün halen ilaç alıyormuşsun.
Beni hatırlıyormuşsun ama sadece varlığımı.
Başka her şey silinmiş.
O güzel anılarımız. Oysa değerli olan onlardı.
Benim ne değerim var ki hatırlamasan da olur.
Ama anılarımızı nasıl unutur insan.
Yıllarca saklanan o güzel fotoğrafları denize atar gibi
Acıtmaz mı içini insanın unutmak.

Romanlardaki gibi yaşadık biz aşkı.
Rüyalardaki gibi devam ediyor hala bende.

Tıpkı rüyalardaki gibi dün camdan baktığında beni gördün
Yolun karşısında sana bakıyordum eskisi gibi.
İnanamadın gözlerine telaşa kapıldın.
Ve evet ne acıdır ki korktun beni görünce.
Yıllar sonra sana ulaştığımı düşündüm.
Senin olduğumu düşündüğüm bir evin karşısında durdum
Camına baktım belki sen çıkarsın ümidiyle.
Tek isteğim 13 yıl sonra bu gözlerim o cemalinle tekrar şenlensin
Göremedim seni, bir perde kapandı yüzüme
Anladım ki senin evin değildi o ev.
Yoksa sen olsaydın kapatırmıydın perdeyi hiç.
Bakardın gözlerime gülerdin bana.
Evet ulaştım yıllar sonra sana.
Görmek için yandı yüreğim.
Göremedim seni belki ama.
Sen görmüştün beni kapatmıştın perdeyi suratıma.

Bu şiir toplam 493 kez okundu.
9.05.2013 12:05:32

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı