Orhan Bahçıvan

Bir Ayrılık Türküsüdür

Bir Ayrılık Türküsüdür

1

Yeşil dağ yamaçlarına bırakılmış
Bir ayrılık türküsüdür
Benim bilincim
Uzaklardan ses veriyor sadece
Esintiler gölgesinde değişken renklerle
Özgürlük geçmişin köhne bir avuntusu
Özgürlük yeryüzünün unutulmuş son sesi

2

Dağarcık denilen heybemde
Sadece çiçeklerin kokusunu taşıyorum
Gökyüzü mavi mavi çevrelemiş yüreğimin özünü
Anımsamak umut gibi ellerimi tutuyor
Hatıralar gölgesinde kalırım uzun yıllar
Gezgin olmanın kayda değer yanı yok desem de
Bulutların tanış yüzü yağmur döküyor üstüme
Yasamal denilen rüzgar kaderimi çiziyor
Basit gündelik girdilerin adına
Yabancı topraklara ayak basacağım
Dönüşü olmayan gidişlerle
Belki bir ses olarak dökülürsem yollara
Kader denen yazgının üstünü sileceğim
Gidiyorum o şehrin kararmış dünyasından
Elveda denilen sesleri bırakarak
Gidiyorum bak işte gidiyorum
Serin dağ yamaçlarına bir türkü bırakarak

3

Hatıralar dağınık kalmalı diyorum
Geçmişin çaresizliğini anlatsın diye
Yol kenarında kesilmiş bir ağaç gibi
Yeniden yeşeren inanç kaynağı
Dönmezlere gidiyorum
Paramparça duyguların şafağından geçerek
Gideceğim tek bir söz bile demeden
Gideceğim hiçbir canı beklemeden
Hep o gezgin şarkıcı gibi
Gideceğim
Ve bir daha dönmeyeceğim
Bütün umutlarım benimle gelmeli
Çünkü onlar Anka Kuşudur omuzlarımda
Dokunmadan gelip geçen
Eğrilerim silinmiyor kaygılanıyorum
Hep kırılgan bir çizgi alnıma düşenler
Aynalara bakarken gördüğüm gerçekler
Beni yolun sonuna davet ediyor
Mutluluk an misali gelip geçiyor
Irmakların suyunu koklayan ellerimden
Ellerim emek
Ellerim sadece açlık
Dokunur sabahların yıkanmamış yüzüne
Bir türkünün sesiyle

4

Künyemi düşüyorlar kağıtların üstüne
Bilim kurgu içeren romanlarla birlikte
Zanaat nedir diye sorsam
Sanat nedir diye bir şey anlıyorlar
Gülüyorum kendi iç kapanışıma
Kahkaha dolu sesler yansıyor yeşil çimene
Berrak suyun gölgesinde bedenim
Yıkanıp arınırken
Turnaları bekledim gelmediler bu sene
Leylekler de

5

Bu dünyada özgürlük
Cinsellikle eşdeğer tartısına ulaşmış
Beyaz badanalı odaların içinde
Ey şehir bırak beni
Köhnemiş duyguları bana emzirme
Acıları da

6

Yüreğimin yangını sevgiyle tutuşuyor
Fısıltıyla büyüyor
Damla damla çoğalan derya misali
Hıçkırıklar dönüyor beynimin ortasında
Tekil olmayı ben istemedim
Çoğalan dünyanın tam ortasında
Ses diyorum ses

7

Kalın ve çatlak nasır düşmüş ellerime
Ellerimi yağmurla ıslatıp güneşle kurutuyorum
Derleyip ceplerime yerleştiriyorum
Sofralarda gerekir diye
Çiçeklerin kokusu tükenmeden
Ağaçların yeşili
Meyvenin tadı
Kuşların sesi
Yok olmadan
Ellerimi derleyip koynuma atıyorum

8

Gezginlik olgunlukmuş
Böyle diyor eskiler
Göçebeliği fark ediyorum şehirlerin içinde
Beyaz olan saç rengiyle
Yaşlılık

9

Bir türkü bırakıyorum
Bir öpücük
Alıp başımı gidiyorum uzakçıl gibi
Dağlar aralıyor umut kervanlarını
Öylece arkadaş oluyorum sevgilimle
Çağırıyorum türkülerin içine
Çağırıyorum yorgun gözlerimin dünyasına
Cinsellik özleniyor
Biliyorum

10

Maviş maviş bir dünya adına
Açılan her kapının arkasında
Tertemiz değerlerin kokusu var
Bereketli toprakların anası
Sen varsın yüreğin var
Biliyorum

11

Geçmişin tek şarkısı senin gönlünde
Bir kelebek gibi barınıp duracaktır
Biliyorum

Ölüm denen gerçeğin kapıyı çalışında
Bir ayrılık türküsünü sesleyeceksin
Ağıt denen acılar varlığını duyurmadan
Biliyorum...


Orhan Bahçıvan / \Şiiristan Merhaba, 1989 \ Kitabından alıntıdır.

Bu şiir toplam 771 kez okundu.
10.05.2013 13:25:30

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı