Ahmet Taşkın

Yezit Karşısında Hüseyin Olmak

Yezitler yurdunda yaşayan herkes,
Kırk sene uğraşsan tüketsen nefes,
Gaipten gelse de ilahi bir ses,
Yezit ruhlu olan beladır sana.
Yeryüzü zindandır, Kerbela sana.

Muradın beşerin hidayetiydi,
Dökülen gözyaşın nihayetiydi,
Sözlerin ve tavrın peygamberiydi,
Taşıdığın o nur, Haktandır sana.
Okunan ezanlar, selamdır sana.

Seni kızgın çöle mahkûm ettiler.
Bir dalmacık sudan mahrum ettiler.
Peygamber soyuna neler ettiler.
Bütün ehli cennet müştaktır sana.
Ardındaki ümmet hasrettir sana.

Hiç bu kadar büyük zulüm olur mu?
Kâinat bu zulmü hiç unutur mu?
Böylesi bir günah af olunur mu?
En büyük haramdır, husumet sana,
Yoluna muhabbet, vuslattır sana.

Kerbela'da kalış, göğe çıkıştır.
Yezide haykırış, sana varıştır.
Seni anmak Rabbe bir yalvarıştır.
Mümin olan herkes fedadır sana.
Verilen her nefes duadır sana.

Yezitlik gecedir, ateştir, şerdir.
Kerbela günahın olduğu yerdir.
Seni sevmek zulme kıyam etmektir.
Haksızlığa susmak isyandır sana.
Seni anlamamak bühtandır sana.

Nerde Yezit varsa Hüseyin'im ben.
Karanlık önünde aydınlığım ben.
Âlemde ölmeyen insanlığım ben.
Gözyaşım, yeminim, ikramdır sana.
Bu canlar her daim, kurbandır sana.

Bu şiir toplam 540 kez okundu.
10.05.2013 13:53:44

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı