Mehmet Nacar

Müebbet Tutsak

Nasıl duymadınsa, seven sesimi,
Sen de hiç tüketme, gül nefesini.
Artık bundan sonra dinlemem seni,
Yalan sözlerine kanmayacağım.

Asla diyemem ki, kalbimden çıktın.
Sevda benziniydim, kibriti çaktın,
Başından sonuna dünyamı yaktın,
Ilık gözyaşınla sönmeyeceğim.

Ömür halısını yoluna serdim,
Vefasız hayatta bahtımla derdim.
Hüzün yaylasına şehirler kurdum,
Umut ovasına inmeyeceğim.

Bin canı götürür, çektiğim acı,
Yapmaya çalışma, kırdığın tacı.
Gönlünde kurumuş, sevda ağacı,
Cılız gölgesine sinmeyeceğim.

Vuslat müjdesine gözlerin kurye,
Olmayan gönlüne sığmadı derya.
Seni ömür boyu düşlemek var ya,
Ah sevgilim diye anmayacağım.

Bazen yakınımda, bazen ıraktın,
Kimi yağmurluydun, kimi kuraktın.
Kayalık dağlarda yaya bıraktın,
Sevdanın atına binmeyeceğim.

Müebbet tutsağım, ebedi hürsün,
Bitmeyen yolculuk, hüznümle sürsün.
Dertlerim ömrümü çalıp götürsün,
Çıktığım yolumdan dönmeyeceğim.

Bu şiir toplam 527 kez okundu.
25.09.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı