Orhan Bahçıvan

Atom Çağı

Atom çağı yaşanırken
Maden işçisiydi babam
Ben
Tam tersine öğretmen oldum
Buna çok sevindi anam

Açlığı bilir misiniz
Çıplaklığı
Anadan üryan
Sekiz saat işgücü
Karın doyurmuyor bilesin
Hal böyleyken yalnızlığı
Boşlukta tükenen bir nefes gibi
Duyar mısınız

Atom çağı yaşanırken
Gizli bir ozandı babam
Ezgi deryasıydı
Kendi içinde durgun
Söz ile yorgun

Atom çağı yaşanırken
Babam vagonlardan kömür indirdi
Bense raflardan kitap
Biliyor musun

Kitap vagon kalem kürek
İşçi öğretmen baba oğul
Anlıyor musun

Vagonlar kömür dolu
Kitaplar bilgi
Babam bir işçi ozandı
Onun sözleri benim ezgilerimdir
Benim ezgilerim onun sözleri
Onun küreği kalemdi
Benim kalemim kürek
Dayan ey yorgun yürek
Dost görsün
Düşman görsün seni
Dayan

Atom çağı yaşanırken
Maden işçisiydi babam
Ezgileri kürekle yazardı
Maden ocaklarına
Kürek kaleme benzer mi
Vagonlar kitaplar gibi mi
Ne olacak şimdi

Atom çağı yaşanırken
Yazmışlar süslü püslü kitaplara
Gözü kanlı eşkıyaları
Vurguncuyu soyguncuyu
Kaçakçıyı haini
Hiç bir yerde bulamadım
Yazmamışlar babamın yaşamını
Babamın umudunu
Babamın sevincini
Babamın özlemini
İşçi diye es geçmişler
Ne desem ki

Ezgi dolu bir yaşamın içinde
Güneşin doğuşunu söyleyen
Emektar insan
Umudumsun inancımsın gücümsün
Alın terim göz nurumsun
Emekçi baba

Eti etten sökercesine
Göze göz
Dişe diş
Emek uğruna verilen savaş
Senin mirasındır
Sırtımda taşıyorum
Onurla


Orhan Bahçıvan

Bu şiir toplam 701 kez okundu.
16.05.2013 13:40:10

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı