Samet Karahasanoğlu (samet karahasanoğlu)

GİTME VAKTİ GELDİ

Mısralarıma başlaman önce,
Elimdeki kalemin mürekkebini
Beyaz bir kağıda döküyorum,
Geçmisin verdiği lekeler olsa da,
En azından beyaz sayılabilecek bi kağıt,
Birazcıkta yırtık,

Sabaha karşı saat 5’ geliyor.
Ağaçlar gün ışığına muhtaçken,
Kömürsüz evler güneşe muhtaçken,
İnsanlar kuşların cıvıltısıyla uyanırken,
Ben bir gün ayrı olsak ta sana hasret kaldım.

Benim için güneşin görünmesine gerek yok,
İsterse bulutlar geçsin önüne,
İnanmayacaksın ama,
Yukarda ki güneşten,
Evlerdeki odundan, kömürden
İki kelimede olsa bile önemlisin..

Sokak lambası söndü,
Gölgeler kayboldu,
Tek kaybolmayacak şey,
O iki kelime biliyor musun?

Seven kişi sevdiğine demeye çekinir,
Seni seviyorum diye,
Elbette katılıyorum bende,
Diyemesem de,ipucu veriyorum,
İki kelime,

Ellerimin yanlışlıkla,
İnce parmaklı ellerine değdiği an gelir aklıma,
Oysa yüzümde mahsumiyet,
Kalbimde hoş görü vardı…

Utanç işte, insanı kilitliyor,
Şifresini ne sen ne de ben biliyorum,
Adına şiir koymuşum,
Yazdıkça yazasım, okudukça okuyasım geliyor,

Sana olan sevgim,
Sadece sevgimizde bir tuz,
Yüreğimde çığ gibi büyük bir buz,
Yuvarlandıkça büyüyor,

O yuvarlandıkça büyüyor ben yaşadıkça,
O bir felakete koşuyor,
Oysa ben sana koşmaya çalışıyorum,
Yalnız kalmış bedenimle,
Ah benim kalbimde toplu iğnem,
Yeryüzünde kelebeğim,
Gökyüzünde kuzey yıldızım,
Okuyanlar gülüyor olabilirler,
Sen onları boşver,
Bilmiyorlardır belki de, Kuzey yıldızının yön gösterdiğini…

Neyse Kuzey yıldızım,
Artık gitmenin vakti geldi…

Samet KARAHASANOĞLU

27/11/2010 MAÇKA

Bu şiir toplam 524 kez okundu.
13.01.2011 19:03:48

• Yorumlar
• Yorum Yaz