Mehmet Nacar

Sen Olmasaydın

Nerden düşecektim, çaresiz derde,
Gözümde bu kadar, hoş olmasaydın.
Yan yana uçardık, en yükseklerde,
Kanadı kırılmış, kuş olmasaydın.

Sanma bu hasretin elinden bezdim,
Özlem gurbetini gözünde gezdim.
Sevda şarabını sensiz içmezdim,
Ezginler evinde keş olmasaydın.

Yürekten sevsen de, hiç sevmesen de,
En derin sevdayı bulmuşum sende.
İpekten yumuşak gönülsün bende,
Elim uzanında taş olmasaydın.

Nasıl anlatayım, öyle bir hal ki?
Yasımı tutuyor, sevenler halkı.
Ben de eller gibi gülerdim belki,
Ağlayan gönlümde yaş olmasaydın.

Umutlar gönlümü süsleyen yardı,
Seninle kesildi, umudun ardı.
Kavuran çöllerde ne işim vardı?
Leyla odusuna baş olmasaydın.

Resmini içerim, içtiğim sudan,
Sarhoşluktan aymaz, bardağı tutan.
Belki ayılırdım, derin uykudan,
Bu kadar doyumsuz düş olmasaydın

Bu şiir toplam 439 kez okundu.
28.09.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı