hikmet kızıl

Bu kentte maktülüm

Öfkenin kutsandığı bir kentteyim
Topuklarında çamur taşıyor
Saralı nöbetçileri bu kentin
Ben yasaklar işleyen
Bu kavme muamma bir yağmurla geldim.

İş bu ecel
Ekmek bölüşenlerin .
ve katığına kan dökenlerin ..
şimdi desem ki velut bir ana
isyankar şairler doğurur biteviye;
malülen fasihtir kelimeleri,
göğsünde vaveyla taşıyanların.
kim inanır bunun yazgı olduğuna
ve ya beni ele verenin gözlerim olduğuna
..
ey hıncını yusufcuk sayan !
kargaşa değil kavga bu…
gece erir düşer kuytulara
ne de gülüncüm bu kadehlerde
baldıran taşırken kopar ellerim
gülüncüm… çünkü
susmuştu atalarım…

vadiler dumanlı,sabah kuşkulu
utanç kuytularında gümbürdüyor yalnızlık
rüzgarlar resmediyor asi şairleri
her kentte bir şair ölüsü
kefenleri öpüşlerle örülmüş..


şimdi desem ki anne
bu kentlerde karanlık
homurtularla düşer bebe kundaklarına.
binitim yıldızlardır desem de yine,
avutmalısın acılarımı
beyaz bir zambak gibi
her seher düşmelisin masallarıma
ben sürgün bir sevdanın maktülüyüm
en kavi korunakta vurdular beni..

Bu şiir toplam 466 kez okundu.
6.06.2013 13:25:48

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı