Mesut İlkay Yanık

Akıl ve İnsan

Utangaç saçlarından süzülüp düşer yağmur,
Yağmurlar ortasında alnında ateş durur
Ve ellerin masumca kitaplara dökülür.
Aklında ki sorular devrilir paldır küldür…
Dağılmadan düşer kar La İlahe İllallah!
Kurulur yüreğinde mazlum kutlu bir dergâh!
Aklının odaları oldukça şeffaf ve dar
Okudukça büyürsün; Himalayalar kadar!
Kalbinde koca bir aşk, ellerinde heyecan
Şair olur yazarsın daraldıkça Kehkeşan!

Ötenin ötesinden sepeler yüzüne kar
Ardından yüreğine ateşten yağmur akar
Ellerin titreyen kuş, ellerin yorgun bugün
Terk edilmiş bir hasret kasabasına sürgün
-“Nerede kitapların? kitabı severdin sen?”
-“Sürgün kasabasında nasıl okur ki insan”
Birkaç damla su için bir parça ekmek için
Eğilip bükülmek mi direnmek mi siz seçin!
Sen şairsin arkadaş kalbinin attığı yer
Kaleminin sihriyle sırça köşke döner!

Mesut İlkay YANIK

Bu şiir toplam 579 kez okundu.
19.06.2013 14:47:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı