YOK OLMUYORDU

Hayatın avuçlarımını arasında kayboluşunu izliyorum bazen.
Yansıyan ben izliyorum film gibi.
Yapılan haksızlıklara karşı çareler ararken kendimi bilmediğim sokaklarda buluyordum . . .

Sokaklar neden bu kadar sessizdi, neden hiç kimse yoktu bilmiyorum ama ümidin belime sarılıp yürüdüğüm bir akşamdı.
Yavaş yavaş çözüyordum sorunu.

İlerlediğim sıralarda yoluma devam ettiğimde arkama baktığımda geride bırakılmış izlerden çok düşüncelerim vardı.
Asıl sorun buydu belkide izlerin yok oluşunu kabullensemde düşüncelerim bir türlü yok olmuyordu.
Yazılış Tarihi
05.11.12
saat: 11.27

---

YORUM YAP

---

YORUMLAR