Mustafa Kayıkcı

BEKLEMEK O KADAR ZOR Kİ

Taksimde bekledim saatlerce sadece
yaptığım şeyin ne olduğunu anlamaya çalıştım
Bakındım etrafa ağaçlara kuşlara kurumuş yapraklara
Su satan çocuklar defalarca geldi yanıma
sanki içimin yandığını hissedercesine
Güvencinleri izledim onlar bile anladı
sanki senin gelmeyeceğini
yanıma geldiler güvercinler.
Aradığımda telefonunu o ses gelmiyecek
bekleme boşuna diyordu..
Bankta oturuyorum önümden geçen insanlara bakıyorum..
Tam karşımda yanımda oturmuş bi cift,
şimdi soruyorum neden,
kurumuş yapraklar ağaçlar kuşlar soruyor..

Ben acı çekerken neden insanlar geziyor dolaşıyor
benim hatam ne, sevmek kötümü bunu anlamadım
anlamayada çabam yok artık..
Düşündüğüm sen düşlediğim sen.
çünkü ask bana göre değil,.
kendimi işe verdim. sevmeyi sevilmeyi unutmak için.
başaramadım dünyanın en güzel bi çift göz,
yaşlandığımda her şeyin sahibi olacağım ama
gözlerine bakabileceğim bi çift göze asla..

Nedenlerini niçinlerini bilmediğim bi okyanusa yolculuk yaptım,
taksimde bi bankta
Arkamda herşeyi bırakarak sana gelmek için,
işi terk ettim...telefonlara aldırış etmeden..
Böyle bi okyanusta boğulmayı göze alarak geldim..
Ben ne yaptıysam o okyanus beni yutmaya çalışıyor,
senden koparmaya onada razıyım ama
Ya sen ya ailem ben kaybetmekten değil
arkamdakileri üzmekten korkuyorum...

Bu şiir toplam 534 kez okundu.
1.10.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı