Nurten Şahan Ataoğlu

GELİNCİK ÇİÇEĞİ

Kadınım ben.
Adım gelincik çiçeği.
Şefkatli,
... nazlı koynunda güneş saklı,
Gelincik çiçeğiyim ben.
yazgısı kara yazmalı.

Rüzgarlara meydan okuyan,
hayata narin ellerimle tutunmaya çalışan,
mahzun gelincik çiçeğiyim ben.

Bazen köşe başında tek başına kırmızı
dağda ,
ovada,
kırda,
bayırda,okulda
Her yerde..

Ama hep ikinci sırada.

Erkekle bir tutulmayan.
Kadınım ben.
Adım gelincik çiçeği,
doğururum can veririm yeni hayatlara,
saçları hep süpürge
Temizlik abidesi sanki gelincik !..

Ocak başında sevgi katar aşına.
Sofrada yeri herkes doyduktan sonra

Tarla da tırnak izlerim,
kanarcasına ellerim,
eken,
biçen, harman savuran,
toz toprak kokan gelincik çiçeğiyim ben !..

Aydınlanır da meşale olur diye okutulmayan,
mum alevi gibi yanan ben gelincik çiçeği.
Sorulmaz kimi zaman
sevdin mi ?..
gönlün var mı gelincik ?..
Erken yaşta koyna sokulan yine ben.

Ben gelincik goncası;

ezilen,
horlanan,
dövülen sövülen
öldürülen yine ben adım gelincik.

Bütün ömrüm çileli !..

Kıracağım bu karanlığın zincirini.
Kadınım ben adım gelincik,
solgun gelincik çiçeğiyim ben !..

Bu şiir toplam 465 kez okundu.
10.07.2013 08:41:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı