Nurten Şahan Ataoğlu

HAYAT NE ZALİMSİN

Hayat ne kadar zalimsin,ne çok yordun beni,
Hantal pas kokan karanlık zindanların ,
Gıcırdayan demir kapıları kadar yorgunum.
Değirmentaşı kesildi omuzlarım.
Tükenmek bilmeyen kıvrılıp akan ırmaklar gibisin.
Kavuşturmayan çatallı yollar kadar acımasız hayatım .
Geçit vermeyen heybetli dağlar kadar mağrursun
Mavi denizlerinde yüzdürdüğüm sandallar su alıp battılar.
Kurada hayatın uzun saman çöpü düştü hisseme .
Ne ağdalı acılara açık bıraktın bedenimi.
Sürgülesemde rendelenmiş yüreğimi
Sıkı sıkıya
İğne deliğinden geçen rüzgar gibi
Bir savurdun hazan yapraklarının tam orta yerine
Bir kış oldun ayaz yemiş günlere bıraktın zalimce.
Nice düşlerim çıkmaz sokaklarda
Adres şaşıran kurşun dokundu kırıklıklarıma ,
Bulanık kaldı renklerim
Misketlerim derin kuyularda uyudu,
Mevsiminde papatyalarım hiç açmadı,biliyor musun
Leyleklerim hiç dönmedi bir daha.
Ne sesini duyabildim albatrosların ne,
Kanatlarının üzerime düşen gölgesini gördüm
Ne toprak ananın bereketini . Gölgelerin hüznü yağdı üzerime ,
Bir düştüm bir kalktım tünelin ucunda ki ışığı yakalamaya çalıştım.
Seninle hep kovalamaca oynadık ah be hayat!
Sobeleyen hep sen oldun .
Zincirlere bağlanmış hayatın son halkasına
Sararan sürgünlerim var heybemde .
Doğumla ölüm arası yaşadığım zalim zamanların
Kırılacak Ruhuma yansıyan aynaları...

Bu şiir toplam 507 kez okundu.
15.07.2013 08:31:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı