Nurten Şahan Ataoğlu

SENSİZLİK

Sensizliği anlatmaya yeter mi alfabede ki yirmidokuz harf
Gittiğinden beri sevgili, fırtınalar koynumda
Aydınlık sağamıyorum güneşten
Rehin bıraktım sensizliğe...
Saatler sustu zaman öldü ,içimde ki ışık söndü
Karabasan gibi çöktü zehirli sarmaşık dalları
Kovandan kovulan arı gibi tek başımayım
Ne çalı da güle seranat yapan bülbülün güzelliği
Gökyüzünün alımlı kızıl mavisi
Geceye göz kırpan ay ne de
Parlayan yıldızlar
Beni ilgilendirmiyor
Sensiz öksüz kaldılar
İçimde t..a derinlerde bir yerde
Kapanmayan yarasın
Bardaklar dolusu yudumlarım yokluğunu
Tütünümün acı dumanını çekerim içime
Sen niyetine,
Senden gayrısına
İki gözüm önüme aksın ki yokum
Hemen şu dağın ardındasın biliyorum
Ak güvercinler saldım sana
Bahar gözlü çocuklar gibi umutla bağladım
Beyaz gelin tellerimi gümüş martıların kanatlarına
Akan gözyaşlarım avuçlarımda
Yanan yüreğimle bekleyeceğim
Yağmur sonrası açan gökkuşağının altında .

Bu şiir toplam 421 kez okundu.
15.07.2013 08:32:56

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı