Nurten Şahan Ataoğlu

BİR CEBİMDE KARBEYAZI ÖLÜM, DİĞERİNDE UMUTLAR

Bir cebimde ölümün kar beyazı,soğuk yüzü
Savrulur kıraç toprağa sarı,kızıl yaprakların
Boranları düşer günlerime, is kokusu sinmiş
...
Kış aylarında evlerin saçaklarından sarkan
Sivri buz kümesi kesilir kirpiklerimde
Ucundan damlayan billur su damlaları
Yüzüme vurur silkeler diğer cebimde ki umutlarımı
Hayatın çok üstüme gelmişliğinde melankolik takılan
Sersemlemiş aklımın
Ufku açılır,ağır gıcırdayan kapılar gibi
Umudun ekmek, hürriyete hasret havuzlarında
Yüzdürürüm gül yapraklarından gemilerimi
Dikenli yolarında zigzaglar çizsemde
Ağır gelecek evrene uçsuz bucaksız hayallerim
Kör duvarlarını yıkacağım zindanların
Umutlarımı saçımın her teline nakış gibi işledim
Suç aleti gibi taşıdığım buz kalbimi bundan böyle
Güneşin sıcaklığı sarmalayacak
Alacakaranlık hayatın gizemli dehlizlerine
Umudun beyaz bayrağını dalgalandırdım
Bolluklarında sıkıntı dolu hayatın....

Bu şiir toplam 613 kez okundu.
15.07.2013 08:37:42

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı