Emel Gülerler (sozenes)

BEDDUA

Biliyormusun sen bugün öldün
Ben seni hayat denen o çukura bıraktım azönce
Sıkıca örttüm üstünü , yok olduğuna inandım
Kalbimde acı yok artık, gözyaşlarım kurudu
O var diyordumya hep ,biliyorum bir gün dönecek
Gelme diyorum şimdi, gittiğin yerde kal
Kalki seninde canın acısın, yüreğin yaralansın
Ağustos sıcağında kutuplar kadar soğusun bedenin
Bir yudum suya nasıl muhtaç olunursa
Gürülgürül akan bir çeşme önünde
Seninde önüne engeller dikilsin,zehirler saçılsın etrafına
Gökdelenler yıkılsın üstüne,sesini duyan olmasın
Sevgi dilen merhametsiz gözlerden
Dimdik bir uçurum kenarında uzattığın ellerini tutan olmasın
Hoyrat rüzgarlardaki yapraklar gibi savrul
Çakallar etlerini liğme liğme ederken
Kimse duymasın haykırışlarını
Çaresizce yansın bedenin içten içe kavrulsun
Yüzüne bakanların gözlerindeki acımayı sende gör
Kimse olmasın yanında, düştüğünde
Yalnızlık karabasan gibi çöksün üstüne geceleri
Ne seni seven kalsın yanında,nede senin sevdiğin
Saatler dursun artık senin için
Ne günün kalsın yaşadığın, nede huzurlu gecen
Koskoca bir boşlukta yokolduğunu hisset yavaş yavaş
Kapansın gözlerin kabuslar sıraya dizilsin
Hatırla sevenlerini nasıl hançerlediğini arkalarından
Bu acıyı sende hisset, seninde yüreğin kanasın
Canım dediğin dipsiz kuyulara itsin bedenini
Çevrene ördüğün çemberin alevleri seni kavursun
Damla damla ver zehrini kendi bedenine
Sende böyle öl,ölki yüreğim hafiflesin
Şimdi o mezarda sende yalnız kal artık
Kalki seni birzamanlar sevdiğime değesin.........
5.1.2011

Bu şiir toplam 447 kez okundu.
28.01.2011 20:06:25

• Yorumlar
• Yorum Yaz