berkay berkman (berkay berkman)

EZBERLETTİĞİN

Sancıyan vücuduma dokundu parmakların,
acıdı nefesim,
kanadım...
Yol oldu çığlığım yine,
hasretle biriktirdim onca zamandır...
Saçlarından topladım ayrılığı ezbere,
sakin bir kabulleniş aktı omuzlarından
aidiyetsizliğime doğru...
Kahrı ücramda gizli,en derin sandığıma sakladım yine
umutları paketleyip,
öptüm,
öptüm ayrılığını,seviştim onunla...
Aktım...
Hani en üryan halimizle,bir şiirin içinde
yaşamıştık seninle,
hatrında uktedir,susarsın bilirim...
Ben de sustum...
Çırılçıplak sustum...
Çığlık çığlığa gömdüm ellerimi...
Dudaklarımda ateşböceğim, yürüdüm gündüzün
kararan sokaklarını,edepsizce...
‘Çünkü hala çıplaktı ruhum
yastığının yanına bıraktığım...’
Aklımda notalara döktüğüm kelimeler,
gömleğimde sımsıcak dudakların,
bacaklarımda gecenin vurgunu,
göğsümde soğuk bir rüzgarla uzaklaşan kokun,
yürüdüm ezberlettiğin yolları
bildiğim bütün duygu halleri ile...
Yürüdüm eksilerek,
sonsuzluk hapsime...

Berkay BERKMAN

Bu şiir toplam 974 kez okundu.
5.02.2011 03:57:51

• Yorumlar
• Yorum Yaz