tülay polat (t_p_1954)

ŞİMDİ GEÇMEZ OLDU YARINLAR

ŞİMDİ GEÇMEZ YARINLAR


Bilmem nasıl bitirdik,dikenli oldu yollar
Ne git ne kal demedim,büyük sevda tükendi
Çok sürmese ayrılık,senden uzak can ağlar
Zifir karanlık niye,eve baykuş tünedi



Sen olmadan yaşamdan, almıyorum ki hiç haz
Yeter bu kadar hasret,iki satır mektup yaz
Hadi gel gel sevdiğim,bu kadar etme naz
Yüreğimde sevgiler,ateşiyle büyüttüm



Beton duvar örülmüş,sana gidilen yollar
Aklım sende anladım,senin ben olduğunu
Zaman senle geçermiş,şimdi geçmez yarınlar
Özlemim hep nöbetçi,çaresiz olduğunu


Tutuşup da yanarım,ömrümün son deminde
Ahu zarım sanadır,acım didelerimde
Zehir olsa sununca,içerim yar elinde
Ah çektim hep ömrümce,zevki sefa sürmedim



Kem gözlerden uzak,sevginin bahçesinde
Tülay’ım der kırılmam, hesap sormam bilesin
Kem sözleri unuttum,mutluluk benliğimde
Can bedenden çıkmadan,göz yaşımı silesin

TÜLAY*POLAT

Bu şiir toplam 555 kez okundu.
8.02.2011 22:59:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz