Salih Yılmaz

Erzincanlı Halil

Adı Halil'di Erzincanlı Halil

Derdini kimse bilmez
bizden başkası onu sevmezdi
saçı sakalından yüzü görünmezdi
bizden başka kimseyle konuşmazdı
zaten bizden başkasınıda pek tanımazdı
kimseye aldırmaz
laf atanlara karışmazdı
hani yaşıyorda sayılmazdı
bazen biz ondan
oda bizden
hiç bir şey anlamazdı
pek konuşmaz
derdini anlatmaz
geceleri yatmazdı

Adı Halildi Erzincanlı Halil

Yüzünden belliydi
çileyliydi dertilydi
bir şeylerden kaçtığı belliydi
her şeyden ürperirdi
bazan delirirdi
hergün beş buçukta geçen
o uzun boylu esmer
acaba onun neyiydi
onu niye gözlerdi bilmezdik
sormaya hiç cesaret edemezdik
merak ederdik ama
o meseleyi hiç öğrenemedik
ruhunun fotoğrafını çekmeyi istedik ama
bir türlü beceremedik

Adı Halildi Erzincanlı Halil

Bazen
gözlerinin açıkolduğu uykusundan uyanır
kendi kendine söylenirdi
kendini kaybederdi
isyan ederdi
Jileti zor alırdık elinden
zor bela yatıştırırdık
o rakı içerdi
biz şarap çekerdik
o düşünürdü
biz yıldızları seyrederdik
halil sızdığı zaman bizde giderdik
iyi adamdı
onu çok severdik

Adı Halildi Erzincanlı Halil

Yılları geçirmeden nasıl yaşlanmıştı acaba
yaşamayımı kendine yakıştıramamıştı
eli yüzünde düşünmeye bizi bile alıştırmıştı
bazen saatlerce bir noktaya dalardı
taşlarla oynardı gözleri dolardı
hıçkıra hıçkıra ağlarken
sankim yağmur yağardı
heyheyleri geldiği zaman
deli gibi koşar
nefes nefese toprağı yumruklardı
insanlardan kaçar herşeye boş boş bakardı
sonra
birden bire
kendine savaş açardı
Jileti zor alırdık elinden
zor bela yatıştırırdık
o rakı içerken biz şarap çekerdik
o düşünürken
biz halici seyredirdik
iyi adamdı halili severdik

Adı Halildi Erzincanlı Halil

Bir pazar günü
biz haftalıkları orospulara yatırmış
geri dönerken
halili kanlar içinde sahilde bulduk
onu yalnız bırakmıştık pişman olduk
hemen apar topar çapaya kaldırdık
halilin kesiklerini doktor dikerken
biz polisten aramızda topladığımız beş milyonla
karakola gitmekten kurtulduk
ertesi gün
halili yine karşımızda bulduk
sekiz-ongün sonra
halil dikişlerini çekip çıkarmıştı
halil eski halini almıştı
halil yine bulanmıştı
cebindeki resme bakmış
ve sonra birden kendini kaybetmişti
Jileti zor almıştık elinden
zor bela yatıştırmıştık
ona cığaralığ sarmış
biz rakısına dadanmıştık
sonra kafaları bulunca
leylim leyi beraber söylemiştik
iyi adamdı halil
onu çok sevmiştik

Birgün yine
biz yokken
kendini kaybetmiş
feryatları arşı alaya yükselmiş
Jileti ciğerine kadar çekmiş
ambülans bile yetişememiş

Bu şiir toplam 725 kez okundu.
23.09.2013 16:24:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı