Baran Yalar

Gidişin

Kaçmaya çalıştıkça her girdiğim sokağın çıkmazında karşıladı beni ufacık ellerin ..

Ne zaman seni yazmaya kalksam çizgisiz beyaz kağıtlara tüm tükenmez denilen kalemler, çektiğim derin acının şiddetiyle tükenirdi avuçlarında. Ve sana uyandığım bir güne daha merhaba demiştim . -Sana merhaba der gibi - ama senden habersiz merhabalar...

Gecenin karanlığı, yanlızlıgı tüm bedenimi ele geçirmiş kanımda dolaşıyordu...Senin yokluğun daima olduğu gibi yerleşmişti tüm benliğime .. Güneşin eve yansımasını izliyordum her günden farklıydı bugün, erken uyanmıştım Sana . Ya da ben farklı hissediyordum çünkü değişen bir şey yoktu senin gidişinden bu yana. Alıp götürmüştün tüm değişiklikleri kendinle, alıp götürmüştün hayatımı renklendiren her şeyi, alıp götürmüştün günün ilk ışıklarını .-Alıp götürmüştün beni kendinle-.. İşte güneşin bugün eve yansıttığı yansımalardı bende ki farklılığı ortaya çıkaran, götürdüklerinin arasında ilk ışıklar da vardı güne başlarken .. Ondandır benim geceleri dost sanıp seni gecelere anlatıp seni gecelerle paylaşmam . Gittiğinden bu yana geceler seni benden dinler ve daha sonra sessizliğini bozmadan seni bana anlatır - sessizliği anlar, dinler olmuştum - sen gideli....

Her yazı yazışım da gün olacak okuyacaksın umuduyla yazıyordum..Okurken bana kızdığın yazılarda olacaktır elbette .-ki bunu sadece ben oluşturdum benliğimde olası imkansız çünkü sen gitmiştin hiç dönmemek uğruna -. Seni geçeyle paylaşmam gibi,soracaksın belki de ben sana yetmedim mi beni gecelere anlatın ? diye.Ama ne yapabilirdim ki ben seni yanlızlıgımla, sessizliğimle paylaşmaktan başka . Sexs denen iğrençliği gizlemek için arkasına saklanılan bir paravan sanırdı normal insanlar aşkı! Aşkı , alelade bir bedeni sahiplenmek sanıyordu artık insanlar, ruhu başka bir ruha akıtmak hiçbirisi için cesaret edilebilecek bir şey degildi kendime bile itiraf edemediğim her şey Aşktı - Sendin -.. ; çocukluğum, yalanlarım, ölümlerim , kaçışlarım, gülümseyişlerim, sevinçlerim, her şeyim, her şeyim ..Bir tek acılar yoktu Aşkta - Sende- acı çekmeye ihtiyacım vardı büyümek için , güçlenmek için acı çekmeliydim. Aşk mutlu etmezdi insanı, ben bunu biliyordum, sırf bu yüzden aşık olmuştum belki de sana .-Acı çekmek için-

Gecelerime seni ekleyip geçen vakte aldırmadan acı çekmeyi öğrene öğrene büyümek için , güçlenmek için..

Ama sen gitmiştin gidişinin ardından hemen unuttum seni unuttuğumu unuttup utandım sonra utancımdan utanıp tekrar unuttum seni..Gidişini kanıtlaman en büyük delil olmuştu hiç gelmeyişin - (gelmeyişine ölüm dedim , gidişine kıyamet)- alıp götürmüştün tüm bende ki acıları kendinle . Kendin öğrettiğin acıları . Belki de ben öyle sanmıştım her şeyi ama her şeyi benden alıp götüren sendin diye acılarımı da götürdüğünü düşünüyordum . Uzaksın artık , hiç olmadıgın kadar uzak, hiç olmadıgın kadar yabancısın bana ..
Geri gönder benden (ç)aldığın ne varsa ! Geri gönder sana verdigim ne varsa !

Gitmen için neden tekti; kalman için milyonlarca ..ama Sen gittin !!

Ve bana bomboş bir kalp bomboş bir evren bırakarak gittin!!

Gidişine ve hiç dönmeyişine itafen yazılmıştır ..

-the end-
Baran Yalar ...

Bu şiir toplam 629 kez okundu.
28.09.2013 14:22:04

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı