Nevin Işık

GÖZLERİN UFKUNDA SÖNMÜŞTÜ

Açlığa yutkunurken
Fakirin göz yaşlarıyla
Islanırmıydı bu topraklar?
Denizkızı nın dişlerine kenetlenmiş gecelerde
Ay’ ın kaşları çatıktı.
Rüzgarın keskin nefesi
Ar’dan uzak sövgülere karışırken
Çığlıklar feryada yükselirdi
Acıların hücrelerinde
Cana acıkmış akarken kan seli
İnsanoğlu açlığa yutkunurken
Lanetlerken mevsimlerin çağını
Çiçek gibi döküyordu evlatlarımız
Sevinci gözlüyordu uzaktakiler
Fakirin göz yaşlarıyla ıslanırken topraklar
Şimdi gözlerimin ufkunda sönmüştü
Umutlara kıskaçlanan bekleyişler
Nevin Işık

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
7.10.2013 13:45:56

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı