Ferhat ince

Ulu ÇİNAR

Bir ağaç vardı, Çınar ağacı. Gölgesi sanki dünyanın en güzel yeriydi. O kadar kuvvetliydiki kökleri, Hiç bir fırtına onu deviremezdi. Ya da biz öyle sanardık. O çınar ki, Gölgesinde bir aile, Köklerinde her bir korku vardı, Hayatta kalmak, Gövdeyi hayatta tutabilmek için... Ya bir şey olursa, Bir anlık bir fırtına, Gelir onu yerinden atarsa diye, Hep korkardı... Ama o da biliyordu. Bir gün çok büyük bir fırtınanın, Gelir onu alacağını, Ama belli etmiyordu işte... Çünkü onun bir gölgesi, Koruması gereken bir ailesi vardı. İşte o Çınar BABAM, O gölgede evimizdı, O fırtına da ecel... O çınarı BABAMI götüren ECEL...

Bu şiir toplam 564 kez okundu.
31.10.2013 12:54:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı