Emrah Çakar

Hikayelenen

kırılmış ufka bakan dağınık saçların
esen rüzgar çıkarmış seni karşıma
gözbebeklerinde doğmakta olan her günkü güneş ise
sonsuzluğu bestelemekteydi
siyaha çalmış olan geceye inatla
vurulmuşum belki ,kan damlamakta her yerimden
ölmek üzereyim belki de
her düşündüğümde seni, tekrar tekrar dirilmekteyim
celladımla boğuşmaktayım örneğin
yalnızlığımın sırtına geçirmekteyim hançeri örneğin
ya da seni sevdiğimi söyleyebilmeyi örneğin
ama sen başkasın
diyebilseydim sana seni sevdiğimi
uyanacaktı tekrar cellatlarım
ve kaybedecektim her şeyimi
bıraktım o yüzden
artık seni seviyorum diyebilmeyi
seni düşünmek tek çare
söyleyemesem de bunu o garip adamın yüreğine

Bu şiir toplam 569 kez okundu.
20.11.2013 16:22:06

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı