nur aliye

minik

yağmur yağıyordu dışarda
aslında elimdeki sıcak kahve ve üstümdeki battaniye
herşeyi anlatıyordu
ağlamak vardı içimde..
ya da dışıma buramadığım başka bir his
daralmıştım,dışarı çıktım
bir hastanenin önünde saatlerce bekledim
hasteneye giren ağlayan çocuklar ve ailelerini izledim
aslında hayat buydu
hayat:masum kişilere acımasız davranandı.
bir çocuk eline dökülen saçlarını ağlayarak elime koydu
SARSILDIM
hayat o an sanki bana bir tokat atmıştı
sanki bana yıllardır veremediği dersini vermişti
o çocuğun elinden tutup eğildim
tutamamıştım kendimi,ağladım
o minik elleriyle gözyaşlarımı gildi
abla bak ben güçlüyüm sende ağlama dedi
yağmur ikimizide sırılsıklam yapmıştı
hoşumuza gidiyordu
gözümün önüne gelen ıslanan saçlarımı çekti
o minik çocuğun saçlarının elimde olduğunu hatırladıkça sarsıldım
gizliden,biri:bana tokat atıyordu sanki
ama asıl: hayatın tokadını bu yaşta yiyen
o minikti...




BEN ŞAİR DEĞİLİM VE 15 YAŞINDAYIM.. İÇİMDEN GELENLERİ AYAZDIM. ŞİMDİDEN TEŞEKKÜRLER

Bu şiir toplam 455 kez okundu.
13.12.2013 10:04:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı