tuğçe öncel

Düşünemiyorlar mı Anne

Ah be anne sende olmazsan naparım ben bu hayatta
Yaşama kaynagım biricik melegim benim,
Sen öğrettin bana herşeyi
Sevmeyi, gülmeyi, mutlu olmayı...
Bazen soruyorum kendime anne
Onların anneleri niçin öğretmemiş sevmeyi,
Niye herkes çekip gidiyor!?
Arkasına neden bakmıyor hiçkimse
Düşünemiyorlar mı anne
Ardında kalan kişinin üzülecegini düşünemiyorlar mı!!
Sevmekten nefret edeceklerini, hayata küseceklerini;
Söylesene anne
Peki ben nasıl ögretebilirim onlara
ölüyken bile yaşamayı....

Bu şiir toplam 663 kez okundu.
20.12.2013 15:58:26

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı