TURAN GÜLER

BENİM SEVDAM

Benim sevdam gülüm,
Ayağı çıplak köy çocuklarının,
Yer sofrasında tarhana çorbasını kaşıklarken,
Yüzlerindeki o nurani tebessümü kadar sıcak,
O nasırlı ellerin rablerine yalvarışları kadar içli ve içten


Benim Sevdam gülüm,
Köy kızlarının kınalı ellerinde,
İşlenir bir renk cümbüşü gibi halılarında, kilimlerinde
Diriltir sanki geçmiş zamanı her seferinde.

Benim sevdam gülüm,
Karlı dağların ardında unutulmuş bir köyde,
Yokluk ve yoksulluğun adıdır.
Sabrı sofralarına katık eden çilekeş insanların,
Yüreklerinde umuttur.

Benim sevdam gülüm,
Mevlana’da hoşgörü, derviş Yunus’ta çile,
Karacaoğlan’da türkü, Köroğlu’nda mertlik,
Aşık Veysel’de hüzünlü bir name,
Benimle göçer, ebedi mutlak olan bir aleme.

Turan GÜLER

Bu şiir toplam 637 kez okundu.
4.02.2014 14:28:59

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı