Rüveyda KELEŞ

SENİN YOKLUĞUNDA

Hava karamsar,ve boğuk
Lapa,lapa kar yağıyor
Ve birden,sen geliyorsun,gözlerimin önüne
Masmavi gözlerinle,bakıyorsun bana
Sonra birden,yok oluyorsun
Hayat,bir kez daha hatırlatıyor bana,
Senin yokluğunu,
Ve tekrar,süzülüyor gözyaşlarım,yanaklarıma doğru
Kalbim,hava kadar karamsarlaşıyor,
Sanki,dünya bana inat kapatıyor,güzellikleri
Ve bunların hepsi,senin yokluğunda oluyor,sevdiğim
Senin yokluğunda,
Toprak,çiçeklere küsüyor,
Güneş,karanlığa
Yaz,kışa
Gökyüzü,yeryüzüne küsüyor
Ortada karamsar bir hava
Karlara bezenmiş yeryüzü
Soğuk bir kış günü kalıyor,senin yokluğunda sevdiğim
İçim üşüyor,kalbim ise yasta
Ellerim,tenine hasret
Dudaklarım,dudaklarına
Ama en çok,gözlerini ve kokunu özlüyor,bedenim
Ruhumu,en son sende bırakmıştım.
Geri almaya,cesaretm kalmadı
Sonra bütün bunları,bir kenara bırakıyorum
Yine,senin hayaline dalıyorum,
Altın kahve saçların geliyor aklıma
Mavi gözlerin;
Soğuktan pembeleşmiş,yanakların
İlk buluştuğumuzda giydiğin,o kırmızı elbisen
Tüm güzelliğin geliyor,gözlerimin önüne
Ama senin yokluğun yıkıyor,yine hayallerimi
Varlığını bekliyorum
Kışın,yazı beklediği gibi,bende,seni bekliyorum



RÜVEYDA KELEŞ

Bu şiir toplam 553 kez okundu.
4.02.2014 14:39:39

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı