celal topbaş

KARANLIĞIN İÇİNDEN GELEN IŞIK

KARANLIK İÇİNDEN GELEN IŞIK
BİR İVME DÜŞÜYOR
SARKAÇTA
ÇÖZÜLÜYOR ZAMAN
GLOBAL EVRİMDE
GÖZLERİMDE
BUZULLARIN ALEVİ
KÜLLENİR KEN
GÜNEŞİN BİLE
ERİTEMEDİĞİ
BUZULLARI GÖRDÜM
KÜTLELERİ AĞIR
HACİMLERİ GENİŞ
IŞILDIYOR YÜZÜMÜN
KUZEYİNDE
KUANTUM FİZİĞİ
DEVREYE GİRİYOR
GÜNEŞİ TAŞIYOR
PARÇA PARÇA DÜNYAMIZA
TAŞINIYOR DÜNYAMIZ
HAYAL ETTİĞİMİZ UZAĞA
UZAYA
SESLE GÖRÜNTÜM
TAŞINDI
ŞİMDİ EŞYALARIM YOLDA
TAŞINACAK
DÜŞÜNÜYORUM DA
NASIL OLACAK
KUANTUM DEVREYE GİRİYOR
FİZİĞİ
TAŞIYOR MADDEYİ
IŞIK
MADDEYİ TAŞIYOR IŞIK
ŞİMDİ İŞİMİZ ÇOK ZOR
EVRENİ TAŞIYACAKLAR
ÇOCUKLARIMIZ
ELLERİNDEKİ OYUNCAKLARIYLA
AKLIM ALMIYOR
IŞIĞIN İÇİNDE KALDIK
KARANLIK
ŞİMDİ KARANLIKLA
AYDINLANMAYA ÇALIŞIYORDUK
YANLIŞ AYETLERİMİ
ÇIKARIP
İÇİMDEKİ GÜNEŞİ
KÖR ETMEYİN
O GÜNEŞ
EVRENİ AYDINLATACAK
İÇİNDE TAŞIDIĞINI
KULLANIRSAN
EY ADEM
SEN
KUANTUM DEVREYE GİRİYOR
MADDEYİ TAŞIYOR IŞIK
KARANLIK İÇİNDEN GELEN IŞIK

Bu şiir toplam 719 kez okundu.
12.04.2014 10:44:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı