AHMET SAİT AKBEN

YALNIZLIK SAFHASINDAYIM

Aynı devrin çocuklarıyız, gel gör ki aynı devrin çocukları aşkı yaşayarak öğreniyorlardı.

İçinden çıkılmaz bir hayat kapısı aralandığında hiç tereddüt etmeden girdim içeri.

Çığlık duyuluyordu buz gibi duvarlardan, sarının en çok yakıştığı güneş bile o parlaklığında
gözüme karanlığın perdesini düşürüyor.

İnsan ne zaman birini beklerse zamanın kıymetini o zaman anlıyor. Beklemek sabır işidir
beklediğin sevgilin ise zevk ile beklersin o vakit, sabrı sükunetle, gülleri kurutmadan,
beklenen yarin gelişi, yüzümde tebessüm doğuşu.

Göz dolar bir gecede ve o gecenin bir türlü bitmemesi, güle ne katmış ki bakışın kadar
Değerli, oda acıttı sende.

Siyahın matemi var gecemizde, beyazın saflığı ve temizliği, suskunluğumda huzur ve
neşe verecek bitmesin diyeceğimiz sabahta.

Seni görmek, hiçbir sözle muhatap olmadan sadece seni seyretmek, ben buna aşk derim
Aşkın hayal olsa bile seni sevmek…

Sende nasıl durur bilmem ama tamda aşkın kimde nasıl duracağını bildiğim bir dönemin
kıvılcım saçan yalnızlık safhasındayım.

Beni nasıl bulacaksın sevgili
Ben seni buldum da sen beni aramadın bile

Gözünde gördüğüm arayış mı? Kaçış mı?
Ne acı ben gibi olabilmek
Hali hazırda sevgilin var dedim. İtiraf edebildim lakin
Şuan yanında olamadığım için üzgünüm sevgili.

Sen benden önce ‘’ neden sevgilim yok ‘’ derken
Ben seni aramışım ve bulmuşum sen beni fark etmeden

Seni sevmek demek bir şiiri anlamak ve öyle yaşamak, seni anlamak demek tebessüm ederken
gözlerine bakmak, ışıltılarda mest olabilmek demektir.

Duru bir bakış sinene yapışan
Sanki benim kalbimle yarışan

Yalnızlığın koynuna girmişim, ellerine düşmüş bir köleyim. Sevdayı abartıp da yaşamışım
Öyle duruyor ki sevda sevmemek olmazdı. Severken sızlanmak gerekirmiş, birazdan yorgun
kalacakmışım. Sonunda yorgun düşmek lazımmış…

EPEYCE YANMAK SEVDAMA NASİPMİŞ

AHMET SAİT AKBEN

Bu şiir toplam 563 kez okundu.
16.04.2014 16:53:50

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı