Abdurrahim Karakoç

Vatandaş Türküsü - V

Alo: ağam beğim, efendim alooo!
Burası Türkiye, ben bir vatandaş
Hayatım illallah, geçimim abooo!
Ben tazıyım, tavşan oldu ekmek, aş.

Evimizde pencere yok, ışık yok;
Çocuk doğar beleyecek beşik yok;
Pilava yağ, tarhanaya kaşık yok;
Öte yandan, çoluk çocuk dokuz baş.

Efendi köylü yüm bir de şaka mı?
Cenderme keyfiçin tutar yakamı
Kimlere güvenip dönsem arkamı,
Gavur olur, irisinden vurur taş.

Verem, tifo, sıtma bende sayısız,
Şu koca dünyada kaldım dayısız
Ekmek telaşından gamsız, kaygusuz,
Geçmedi birgünüm sürdü bu savaş.

Sülemen''de hava, İbiş''te hava
Koltuğa girince bitiyor dava,
Nutuk bol, oy beleş, makam bedava...
Seçimden seçime ucuzlar traş.

Mamıdali zaten boynuzlu bela,
Kırmızı yoğurdu döküyor yola
Ben sağa giderim, o çeker sola
Nasıl uygun siyah göze sarı kaş.

Asker kaçakları çatar orduma;
Dinsiz fetva verir dini derdime!
Bir canım var adamışım yurduma;
Bende korku eğlenir mi be gardaş.

Nerelisin deme.. her yerde varım;
Memleketim Urfa, Manisa, Çorum,
Edirne, Hakkari, Muğla, Erzurum,
Antalya, Trabzon, belki de Maraş.

Bu şiir toplam 767 kez okundu.
1.11.2006

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı