ARAÇLAR
HAKAN KUL (hakankulkarabük)
Çoban
Bir dağ köyünün çobanıydı Koruması gereken çocukları koyunlarıydı. En yakın arkadaşları köpekleriydi. Bu onun kaderiydi. Kavalıyla yanık yanık türküler söylerdi Dağı,taşı inletirdi. Bazen yatardı çocuklarının arasında Bazen de bir ağaç kavuğunda. Bu şiirimi Tüm Çobanlara Adıyorum...
Bu şiir toplam 409 kez okundu.16.10.2011 13:34:30
Bu şiire henüz yorum yapılmamış.