cemela cemela (cemela)

Yoncalar

yürüyor adımlar dört bir yandan
bir elleri yüreğe kalkmış
başlar öne eğik
kurumuş bir havanın sessizliğinde
bir yonca tarlasının kıyısında
toprak bir evden
ağıtlar yükseliyor
analar karaya bürünmüs
kara günün yasında
çocuklar su taşıyor
acının kuruttuğu yüreklere

bir köşesinde tarlanın
yoncalar yer açmıs
gölgesinde bir kavak ağaçının
iki çukur kazılmış
nöbette iki tabut, iki yürek

ve yüzlerce kilometre ötede
bes i bir yerde
kumsalında dilberlerin cıvıl cıvıl seviştiği
bes yıldızlı bir tatil köyü’nün
“şeref salonu”nda
dakikada bin yürek sökebilecek
bir manganın bütün gece parlattığı
“teknolojinin harikası”
çelikten bir ölüm makinesinin
detaylarını anlatıyor,
“biz yaptık” diyor gururla
kurşununa kadar
medeniyetin ön saflarındayız
“hamdolsun”
flaşlar ardı ardına patlıyor

evet siz yaptınız
siz yaptınız...

bir ana
yasın ortasında
en kara mindere oturmuş
bügün kara gün benim diyor
ne yaş gözlerimde
ne de bir bakış hayalimde
yüreğim kan ter içinde ağlıyor
iki can, iki yiğit, iki yürek
yanyana diktiğim iki fidan
aynı sütle beslediğim iki kuzu
yollarına su serptiğim iki ceylan
tarlamda bulunmaz iki yonca

yoncalar boynu bükük dinliyor
iki cukur kazılmış
iki yürek nöbette
ağıtlar, ağıtlar yükseliyor
yas gününün adımları yaklaştıkca

Bu şiir toplam 756 kez okundu.
19.10.2011 18:52:27

• Yorumlar
• Yorum Yaz