Orhan Bahçıvan

Şiire Kına Yaktılar

Sal kendini deryaya
Erken ekilen tohumlar gibi
Açılsın ses

Sadelik bir şarkıdır tınısı aşk
Usta kalıntısı imgeler yüklü yalnızlık
Demiri eritip kılıç yaptılar
İnsanları kesmek için
Acı mazoşizm

Açılırken merhametin kapısı
Morötesi görüntüler
Şiir olup yüreğime sığındı
Sustum öylece

Ağulu sözlerin tonajı bende
Zakkum çiçeği
Varislerine inat yeşeriyor
Amonyak kokusuyla yıkanması gerek

Seyranda gezinen kız gelin adına
Ezgilerin en güzeli
Kara sazın tellerinde canlandı
Bunca gelin olacak kız dururken
Şiire kına yaktılar
Kınasızlar ülkesinde be ustam

İsyan ediyorum böylesi bir yaşama
Yıkanmış güneşin gölgesinde
Savruluyor yüreğim
Ses etmiyorum
Aklımdaki genişleyen yaşama

Aşk kendi mekânında kavrulurken
Sapan ucuna takılmış taş benim
Savrulmayı bekliyorum

Orhan Bahçıvan

Bu şiir toplam 530 kez okundu.
16.10.2016 21:00:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz
• Şairin Hayatı