yeliz kılınç (HAYAT499)

KIRMIZI YAS

KIRMIZI YAS


Son veda bu, son ayrılık,,,,,,
kalbimiz düşmüşken yollara
...Şehvetli bir endişe kol geziyor damarlarımızda
Dilimizde nisanın yarsizliği.......
Adımızı yitirdik kimsesizliğin menzillerinde
Vahim bir vedaydı
susan bir günün ikindi vakitlerinin
Terleyen demleri ..........
Nasırlı tütün kokan duygular
Sevda işçisi ümitler
Ve
Hüzünlenmek bile mecal şimdil


her sabahta yanmış gözlerimiz
bir sürgün
bir ölüm kursağımızda
hüznün maviyle çarpımıdır yaşamak
belkid e incinir dağınık nefesimiz
matemimiz
kan gülüşe meyilli gövdelerimiz
sonra
Ellerimiz ayrılacak sonra yüreklerimiz


Ayaklarımız suçlu bir mahkum gibi
Yıkılmış bir şehrin aciz sayfalarına
Yazılacak sevda suçu
………………
Sigaramın efkarı şaşacak yol bilmez perşembelere gebeyken

Kederli adamlar düş satacak resimsizlere
Her yeni gün acıyı emzirir kucağında
Sahte gülüşlerden savurduğumuz bir hayat
Sancılı bir nisan ayı
Uzattım ellerimi ellerim ağladı
Yine Ağrılı bir ayrılık anı ,,,,,,
Kelimeler utansın kırgın düş sabahlarında
Ben şimdi vedaların durağında
hangi ağlamaklı
Sahneyi oynayacağım
Elimde Şiir yazmaya mecalim yoook…………..
Gönlümde gemiler uğramaz rıhtıma
Martılar ağlamaz
Eflatun bir sokaktan geçer yitiklerim
Zaman susar
şafak tutkun
Kırmızı yas vakti
Hadi sus gönlüm
Sus pervasız kalbim,kelimeler susun
Bizim suçumuz değil
Hüznün mavisin de yol almak
bizim suçumuz değil gidenlere yarım kalmak
ayrılmak……………


YELİZ KILINÇ

Bu şiir toplam 477 kez okundu.
16.11.2011 17:53:38

• Yorumlar
• Yorum Yaz