yeliz kılınç (HAYAT499)

GİDİYORUM

Gidiyorum bu kentten ;

Dilsiz bir aşkın son sesiyken nefesim
Üşürken harflerim eylül tadında
Hüzünleri gözlerim
... meyletmişse geceye...
Kurşunlanır düşlerim kan yıkılır
Elimde bir iki tane ihtiyar ayrılık kalır
Gözlerimin mecalinde
yitik gözyaşlarımın
umudu solar kararır ....
Gitmek başlar bu kentten sessizce .

bakışlarımız kirlenmeden
yorgun bir feryat düşmeden düne
şiirlerimiz küsmemişken
gidiyorum bu kentten ömrümle ..

Ayrılık susamış
körpe hayallere yeniden
Kırmızı sancıların adressizliğinde
gidiyorum
Kanatsız bir kuş tedirginliğinde
Kimsesizlik ölürdü
yeniden firariyken renklerim
Ağzımızın tat mevsiminde…………

Aşkı çağırdım
bütün küsmelere inat turnalara
Bu yüzyıl hava asi tarifsiz ve itaatsiz
Şefkatsizken bu ara
İklimsiz şehirlerin
karlı tutanaklarında koşarken
Hiçbir kelime susmasın diye
Kaderini kaderime isterken
kara yazgımda
Bu kentle helalleşmeden gidiyorum......

Bir daha ölürken seninle

Bu şiir toplam 587 kez okundu.
16.11.2011 17:59:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz