yeliz kılınç (HAYAT499)

AYRILIK DEĞİL BU TEK TEK KAYMASI YILDIZLARIMIN

Ayrılık değil bu bir düşten uyanmak gibi
Hayır Bu bir intihar
Neden bu esir sabahlar
Biz sevdiysek birbirimizi
Niye o zaman bu kırık sevinçlerin
...Baharımızı çalan kış belaları
Ben hep severken seni
Bahanelerimi yadederek ömrüne
Hayatımın soğuk güneşi gibi tavırları
Hergün dön diye avuçlarken hasretleri
Tükendi yağmurlarımın özlemleri
Hazin bir yol kenarında……..
Ben hep sevdim seni

Dallar kurudu bu akşam
İlk ürkek duygumuzun bu yenilgisi
Yazık umuduma bize yazık
Hep olmayan birineymiş özlemim
Ölüm sevmiştik geceyarıları
Yitrimeyi öğrendik acı kadar
Sürgün yedik dostlarımızdan
Ayrılık değil bu tek tek
Kayması yıldızlarımın
iki şafakta iki ayrı yabancı
Gözyaşlarım kollarımda diyetli
Ateş harmanı bir ömür
Dalgın bakışlarım bir başka ağır
Ayrılık değil bu
İki kez öldürdüm mısralarımı
Şiirlerimi iki kez
İstanbul her taraf
Her taraf ayrılık
Temmuz akşamlarının
sıcak dokunuşları eskidi artık
Hoyrat sevgilere gebe bedenlerimiz
Adımladığım her yolda ayak izlerin
Bütün çırpındığım hüzünler
kol geziyor damarlarımda
Çocukluğumu öldürmek koklarken çiçekleri
Ben hep yeniden severken seni
Ayrılık değil bu yüreğinin öldürmesi

YELİZ KILINÇ

Bu şiir toplam 563 kez okundu.
16.11.2011 17:59:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz