sinan mert danış (sinan mert)

sevgisiz

Paslanmış bir makasın ucuna takılmış
Sahipsiz bir kağıt parçası gibi
Kestin attın yüreğimdeki incileri.
Susamıştım ben sevgiye yıllar boyu
İmkansız bilmiştim onu.
Bu kadar yaklaşmışken çekip aldın elimden,
Bu kadar adamışken kendimi ben,
Yağmurlar yağdırdın üzerime bilmeden.
Kuytu köşelerin soğuk solukları arasında bıraktın,
Peki hiç mi acımadın hiç mi sızlanmadın?
Beni seni her şeyinle severken
Hiç mi ağlamadın?
Sana eksiliyorum her geçen gün içimden,
Tam tutarken ellerimden;
Beni uçuruma atan sendin!
Sisli gözyaşlarıma bulutları dolduran sendin!
Kavrulurken odun misali aşk yangınlarında,
Beni bir kez daha ateşe atan sendin!
Peki şimdi iyi misin?
Hisli misin?
Ben yoluna tüm ömrümü sererken;
Hiç mi üzülmedin?
Sana eksiliyorum her geçen gün içimden,
Sana bulanan tüm cümlelerim
Bir bir siliniyor tabirlerimden!
Hayal kıranların olduğu bu şehirde,
Dar geliyor her şey yeniden.
Ben seninle bir saniyeyi kendime ibadet bilirken;
Hiç mi hissetmedin sen?
Sana eksiliyorum her geçen gün içimden,
Eskisinden daha suskun oluyorum
Sebepsiz dalıyorum bazen.
Peki şimdi rahat mısın?
Hayatta mısın ?
Yağmurlar öperken geceleri gözlerimden
Hiç mi sızlanmadın?
Sana eksiliyorum her geçen gün içimden,
Yağmurun hisli kızıyım ben!
Elanın hüküm sürdüğü gözbebeğimden,
Bu son bakışım giderken
Sana eksiliyorum her geçen gün içimden
Sensizliğe,
Sevgisizliğe.

Bu şiir toplam 574 kez okundu.
19.11.2011 09:40:11

• Yorumlar
• Yorum Yaz