yavuz selim karaca (bozoklu)

BAŞKENTTE DOST OLURMU

Ne insanlar tanıdım dönen süslü alemde
Adam gibi adam we wardı kahpeside
SONRA...
Yağdı gerçekler sağnaklar misali
durup durup üstüme
tüm asabiliğiyle.
canım yandı aldırmadım
göz kırptı anlamadım
seslendi duymadım
sendeletti yıkılmadım
BENBUNLARI YAĞMUR SANDIM
Dermişki oysa dermişki bana
nefes alıpyaşayan insan denen mahlukata GÜWENME
ÇÜNKÜ...
Onların gözlerindeki tebessüm menfaatlerin bittiği yerde,
batan güneş gibi sönük,
gönüllerindeki wefa,
gözlerindeki tebessüm,
güneşin battığı yerdeki
KIZILLIK GİBİ geçicidir
GÜWENDİM ALDANDIM.
YAŞADIM ANLADIM
OYUNSA HAYAT KURALI BUYSA
GÜLERİM BENDE..


17-08-2008

Bu şiir toplam 557 kez okundu.
23.11.2011 19:42:58

• Yorumlar
• Yorum Yaz