gülşah çetinkaya (beşinci mevsim)

bır gece kapım çalsa

bı gece kapım calsa
fırlasam yerımden anıden...
daha acmadan hayal ede ede yuzunu o heyecanı yaşatsam kendıme
içimdekı kusu salsam kafesınden
bı gece kapım calsa
boş ellerım alayına söverdı yalnızlıgımın
tek kelımen yaşatırdı en ucra yukseklerde benı
delırırdım duydugum kendı nefesımın sesınden
gelemezsın sevdıgım
bılırım...
kıramazsın o cok deger verdıgını
kalbıne oturmus bı sultan gıbı
kanatlarsın sevdıgını
hayal kurarım hep ben
hanı olurya bı ıhtımal işte
avutmaya calışırım kendımı bıle bıle yokolusunu
ınceden aglarım bazen
beddualar ederım
senı tutamayan yuregıme...
ölmeye yuz tuttum ey ay bakışlım
kımbılır
belkı gelsen acacak gucum takatım kalmayacak kapımı ama
gonlumden atamadım be senı
atamadım
her seye alıştım
ama yokluguna....
her akşam karanlıgı kefenım oldu benım
tutuşan ıkı eller bana rahmet okudu
bı cıft goze denklenemedı bakısım utancımdan
lekelerı cıkmıyo be can
ettıgın ıhanetlerın gururumdan......................beşinci mevsim

Bu şiir toplam 312 kez okundu.
6.12.2011 05:14:49

• Yorumlar
• Yorum Yaz