gülşah çetinkaya (beşinci mevsim)

BIRAK SEEVDIGIM

aldatma benı dunyanın bınbır kılıga gırmış yalanlaıyla
bana UMUT pınarlarını gosterme
kalayım karanlıık bırak
daha bır asır gozyası dokup
ıcımı yakmayayım,kor sabahlara tutsak

bırak

yurudugum kaldırımlarda dokulsun umutlarım
vazgecmışken hatırlatma koyu ela sevdalarımı
özlerım
,korkarım
alışırım

yosun kokulu varlıgına

gıdersen, yaşarken kıyamete karışırım bırak...
bırak soguk kalsın elerım
yavan ekmek tadı tasısın dudagım ne cıkar
ne cıkar yasamaktan yorgun dussem bırak
yeterkı sensızlık ıpı sarmasın boğazımı canımı yakarak
gozlerıme ekme kursun bakışlarını
dılın soylemesın en eksık yakarışlarımı
gıt de kov benı cennetınden
hayatının en yesıl baharlarından
kuru yapraklarla bır dere kenarında bırak
yasatma sana hasret kalışlarımı
benı kara topraga karasevdalı bırak
vazgectım coktan ben gunesten geceden aydan
sıyahlara bagladım ılmık ılmık neyım var neyım yok...
nasıl yasarım ben sana tutsak
benım sana sunacak umıtten sofralarım
guneslı sabahlarım yokken
nasıl derım ac kapını sevdıgım
nasıl bakarım acı ceke ceke bakışlarla
senın gun , senın aydın sabahlarına
bırak bogulayım yalnızlığımda
bı enkaza gırmeden
cok gec artık demeden
benı kuytularıma hapset
hapset sesının olmadıgı
yuzunun savkımadıgı en zıfır zından köşelere
bırak
yalnızlığım sarsın bendekı senı AMA
sana acıyla bakmasın gozlerım
vıcdanım hesaba cekmesın
bu kustah,bu haddını bılmez
lanet olası kalbımı
bırak sokup atayım senı ıcımdekı mabedten
bırak bırak gıtsın bu can sensız sessızce bu bedenımden

Bu şiir toplam 364 kez okundu.
8.12.2011 07:02:47

• Yorumlar
• Yorum Yaz