duygu taş (duygulum)

CAN ve CANAN

seviyorlardı belki de birbirlerini arkadaşça
fakat yıollar sonra bu sevgi dönüştü büyük bir aşka
CANAN seviyordu CAN ı çılgınca,sevemedi bir başkasını ömrü boyunca...
CAN liseye başlayınca, kaptırdı kendini başka bir kıza
aylar yıllar geçti aradan,CANAN bekledi usanmadan,
evlenecekleri çağa geldikleri an,hayal kurardı CANAN zaman zaman
bir gün dediler ki CAN evlenecek,gidip kız isteyecek
süslenip,püslenip oturdu pencerenin kenarına,geldi gelecek diye bekledi
fakat CAN ne geldii, ne de oradan geçti...
CANAN çok şasırdı,anladı o kızın kendisi olmadığını...
yani şımarık sevgilisiymiş,nişan da bir ay içindeymiş...
CANAN gözyaşlarını tuta tuta eve gitti koşa koşa
hıçkırıklara boğuldu boş odada...
komşuları bile haline acıyordu,herkes CANAN a ağlıyordu...
CAN birden CANAN dan nikah şahidi olmasını istedi
CANAN ister istemez kabul etti,düğün günü geldi çattı..
son model arabalar sokağa yanaştıı...
CAN takımlar içinde bir harikaydı,bakışı CANAN ı bir anda yaktı
CANAN hala umutluydu,o gelinliği ben giyicem diyordu...
saatler su gibi geçti ve 12:00 oldu
damatla gelin el ele içeri girdi,alkışlar salonda bir çığ gibi koptu....
nikah memuru başladı sorular,kızdan sonra sıra geldi CAN a
CANAN bekliyordu,CAN ın ağzından çıkacak o sözü...
CAN "evet" deyince inletti salonu, o anda CANAN ın tüm umutları soldu..
yeni çiftler çıktılar salondan koşa koşa ,biraz dolaşacaklardı arabayla..
kimse kalmamıştı koca salonda,bir CANAN kaldı pencere kenarında...
boynu bükük bakıyordu onlara,son gücüyle çıktı salondan
gözyaşları yanaklarından süzülüyordu,güneş doğarken duyuldu...
bir çığlık,yanık bir CAAAAAAAAAANNNNNNNN sesiiii
CANAN ölmüştü,bırakmıştı CAN ı
tabut içinde melek gibiydi...aylar geçti aradan..
kavgalar başladı zaman zaman...
işte o zaman anladı CAN CANAN ı sevdiğini...
ama artık çok geçti...CANAN ölünce CAN içkiye başlamıştı
içtiği her yudumda sanki CANAN vardı
attığı her adımda karşısına geliyordu o güzel yüzü...
bir gün büyük bir kazayla kaybetti hayatını...
evet o da ölmüştü artık, o da bırakmıştı CANAN ını...
onu da gömdüler CANAN ın yanına...
sonunda kavuştular CAN ve CANAN...

Bu şiir toplam 885 kez okundu.
18.08.2007 20:52:55

• Yorumlar
• Yorum Yaz