ömer deniz güçlü (omer deniz güclü)

Kör Aşık

Kentin içinde yalnızım. Sadece anlaşılmayı bekliyordum. Aklıma düşen birkaç nisan yağmurlarına ağlıyordum. Gülüşüne bakıp boğulmak mıydı seni sevmek… Hiç konuşmuyor sanki seninle geçen tüm anılar. Ömrümün bir zerresini daha kaybettim, çünkü her şeye rağmen bağlıyordu beni sana. İçime sen sıkışıyordun sanki, inadın tutmuş gitmek bilmiyordun. Cambazın ipten düştü düşecek ihtimaliyle seviyordum seni. Herkes kendine ağlar bu şehirde, herkes birine bağlı yaşar.

Kan değildi damarlarımda dolaşan.Ve yine yaralandım sen kaybından ölüyorum.Acil “SEN rh+” lazım yaşamam için.Olacak gibi değil,ölüyorum galiba seninle geçen günlere inat.Sokaklar bile sanki oyun oynuyor bana.Camdan bakıyorum; o kahrolası sokaklar sana benzetiyor her şeyi.

Beyhude bakışlarının en sessiz yerindeyim. Kim içine düştü ki sana bağladı kendini. Kıpırdamadan hecelerle sevmek varken “Kör Aşık” rolü kime yakışır ki…

Bu şiir toplam 422 kez okundu.
11.03.2012 20:19:36

• Yorumlar
• Yorum Yaz