ZUHAL ERASLAN (Zuhal Eraslan)

Bir Çocuk Büyüttüm Ben

Bir çocuk büyüttüm ben yüreğimde
Daha henüz düşmemiş ana rahmine
İlk önce parçaladım göğsündeki yumruyu
Ve insanlar arasına koydum onu
Hıyanete boyanmış o masum yüzlerde
Her sıfatı ezberlesin diye
Ve öğrensin ihaneti gül kokan o acı bedenlerde
Eli yansın yaklaştıkça onların şehvetli tenlerine

Bir çocuk büyüttüm ben yüreğimde
Yaşadıkça aslında yaşamadığını fark eden
Günahsız ciğerlerine çektiği her havanın
Onu insan yapmaya yetmediğini bilen
Kalabalıkların bir hiçten farkı olmadığını
Yüreği kıştan kalma sıcak bedenlerin
Aslında birer yaşayan ölü olduklarını bilen

Bir çocuk büyüttüm ben yüreğimde
Dudağında bahardan doğma bir tebessüm için
İnsan olmaya ait bir nezakette
Yaşayabilme arzusu ile
Parçalanmış bir yüreğiyle sevmek isteyen bir çocuk

Bir çocuk büyüttüm ben yüreğimde…

Zuhal Eraslan

Bu şiir toplam 759 kez okundu.
14.10.2012 19:09:34

• Yorumlar
• Yorum Yaz