ozan aydın (Ozan)

FOTOĞRAFLARINA BİR KİBRİT ÇALAMIYORUM

Öyle bitti demekle bitmiyor benden daha iyi bilirsin bunları.
Hiç bir acı sensizliğin acısı gibi değil sensizlik her şeyin bir kat daha fazlası.
Unutamıyorsan sevmeyeceksin diye bir felsefe edindim kendime sensizlik sanki namus davası.
Yine anlatamıyorum kendimi patlattın yine içimde ki ateş volkanlarını.

Hakkın yok git benden üzme beni ver bana özgürlüğümü.
Artık bıçak kemiğe dayandı taşıyamam yıkılırım aşkım yükünü.
Hayat benim yerime onları güldürüyorsun sokak züppesi dürzüyü.
Beni üzmek için mi konuşuyorsun daha ne istersin gece ettin gündüzümü.

Sevgiyi bulup ta istemeyen tek insan bana göre tek sensin.
Kızıyorum artık sana anlamıyorsun beni taş kalpli düşüncesizsin.
Bana göre hiç üzülmüyorsun çünkü terk edensin.
Eninde sonunda söylettin ya bunları artık sevdiğim değilsin.

Bu aşk bu gece bitsin gelmeyeceksen çıkma yoluma.
Yeşil gözlerini sakla da görmeyim kızıl saçların gelmesin aklıma.
Kimin karısı kimin madarası olursan ol acı çektirme artık bana.
Dönmen için her şey yaptım ama umursamadın yalanım varsa babalı boynuma.

Köpek gibi sevipte sürünmekten bıktım ben anladın mı bıktım.
Git napıyorsan yap ama git böyle devam edersek ben daha çok kahrolacağım.
Duanı istemiyorum eksik olsun demliyim işte sayende çıkmazdayım.
Canım halam derdi oğlum ona güven olmaz ama sen yapmazsın sanmıştım.

Bu sözlerine alıştım ben sen bunları dedikçe gülüyorum sen benim iyi olmamı temenni et.
Benim ağlamamı üzülmememi istemediğini söyle hadi evet.
Rakımın biramın mezesin ancak kendimde değilken yüzümü gülümset.
Benden başkasıyla evlenir misin dediğimde susuyordun ya ondan belliydi dur kudurma dert.

Sen sabahlarımın acı fırtınası gecelerimin zifiri karanlığı.
Tutsak olmuş bir gencin gönlü kötü acımasız gardiyanı.
Yanan kalbimin çakmağı sen yarınlarımın sabıkalı hırsızı.
Sen kötülerin kötüsü insafsızların insafsızı.

Nasıl sevdim seni ben kınalı saçlarından neden kopamıyorum.
Beni bu kadar harap eden insafsızın fotoğraflarına bir kibrit çalamıyorum.
Ne diye seviyorum seni akıl sır ermiyor buna artık mutluluk falan beklemiyorum.
Birisi beni böyle sevmedi ya birisi beni böyle istemedi ya kendime acıyorum.

Sevmiyorsan bile gel derdimi anlatayım sonra kendinden utan.
Yaklaş bana eski günlerin hatırına bir sabahta sen ol uyan ozan diye bağıran.
Hani paranın pulun yokluğu bu kadar senin yokluğun kadar öldürmüyor inan.
Densiz densiz yazmışım yine aşkın acısı gözlerimden damlayan.

Çorum senin pisliğin bitmez temiz görünür ama kirlisin.
Yanlışlıkla yere düşüp insafsızların eline koz vermeyeceksin.
Sevda yolu bu ne olacağı belirsiz bir gitti diye kendini kesmeyeceksin.
Öldür lan ona bilar ağzıyım işte böyle gelmeyip beni üzeceksin.

Sanma ki şiirler yazıyorum diye kendimi şair bilirim.
Yaşadık ki yazıyorum görmüş olduğunuz bu façalar benim çaresizliğim.
Hayır mısın şer misin sen nesin sevdim de iyilik görmedim.
Kafamı taşlara vursam ne fayda o haltı bir kere yedim.

13/01/2013
23:34 Pazar
Ozan SONAR

Bu şiir toplam 793 kez okundu.
9.02.2013 00:39:41

• Yorumlar
• Yorum Yaz