Mehmet Aluç (mehmetaluc)

KÖY HAYATI

Bugün köye gittim, güzellikle süslenmiş.
İnsanlık, pınarlar gibi coşmuş,
Güzelliklere bürünmüş, tüm çirkinlikler yok olmuştu.
İhtiyar nene, tek başına yaşıyordu,
Kendi evinde mutlu idi tek başına,
Dizleri tutmuyordu.
Ama tüm köylü, onun dizi olmuştu,
Yemeği, aşı olmuştu el birlikte.
Kimi sacdan ekmek, pişiriyordu
Kimi odununu, kesiyordu
Hiç gocunmadan, çekinmeden.
Güzelliğin iyiliğin, insanlığın doğuşunu, güneşle beraber doğduruyorlardı.
Hiç biri okul okumamışlardı ama hayat okulunda, başarılı olarak geçmişlerdi.
Güzelliği sanat okulunda okumamışlardı, yüreklerindeki okulda okumuşlardı
Gözlerim doldu, ağladım ağladım gizli, gizli.
Onlar güzele bakmak sevap değil, güzel bakmak sevap olarak biliyorlardı
Şehir’e dönmek istemedim, boğulmak istemedim, insanlığımdan utanmamak için
Şehre dönmek istemedim.

Bu şiir toplam 623 kez okundu.
20.04.2013 05:51:23

• Yorumlar
• Yorum Yaz