Mehmet Aluç (mehmetaluc)

ŞEFKATTEN MAHRUM ÇOCUKLARIMIZ, ŞEFKATİ BEKLEYEN

Sokakta yürürken kendi halimde, bir kadın gördüm, kapı önünde oturan, kederli
Gözlerinde umut ışığı sönmüştü, yaklaştım ürkek, ürkek
Fark etmedi beni, gözleri yaş dolu idi
Gözyaşları, yanaklarında derin izler açmıştı, kor alevdi akan ve yakan
Beni görünce, gözlerime baktı, gözlerimdeki hüznü ve acıyı görünce irkildi
Sanki kendisini görmüştü, kor alevden, sancı, sancı kıvranan, gözlerimde yanan
Sessizlikte sukut vardır ama bazen dercesine, doğruldu, gözyaşlarını sildi, sevinçle
Başındaki yemeniyi çıkardı, mutluluk ile elime uzattı, al sil gözyaşlarımı akan gözlerinde diyerek
Biraz önce hayat ve ölümün boşluğunda, yok olmaya giden o kadın yaşama kavuşmuş gibi
Huzur dolu bir sesle, huzur uğruna tüm söylenenleri acıları, zulümleri kahırları yuttum şerbet diye
Herkesi hayat gibi bağrıma bastım, sevgi ile şefkat ile onlar beni rüzgâra attılar kuru bir yaprak diye
Solmuş, değeri kalmamış bir yaprak diye attılar beni, sordum neden diye endişe ile
Gözlerindeki ifade keskin bir bıçak gibi kesiyordu, Genç ve güzeldim evlendim mutluluk ile
Ma.malas..titrekti sesi hüzün vardı, maalesef hamile kalmadım, sorun çıktı bende
İşte kapı dışarı atılıyorum, her akşam eşim işten gelince, merhametsizce
O yatınca içeriye giriyorum gizlice, sen, sen bana yakınlık gösterdin, merhametinle
Oysa bu şehirde, bu sokakta, eşimin karşısına çıkan olmadı, çıkarak eşimim bu yanlışlığını ve merhametsizliğine, yüzüne çarparak dur diyen olmadı, hatta yanıma, yanımıza yaklaşmadılar
Senin gibi, içimdeki yanan kor alev hissetmediler, sen beni, kendinde yaşadın gördüm gözlerinde, yaşadın gördüm
Sen hissettin, bu yaramı, artık ölüm gelene kadar yıkamazlar beni, varsın hayatım, hayat gibi olmasın
Senin hisseden kalbin, var benim gibi
Sessizce içeriye girdim, yaklaştım eşinin yanına, eşinin halini anlattım, utanır gibi oldu, ışık vardı bunda
Dedim, çocuğunuz olmuyorsa gidin alın, sevgiye hasret mahzun yetim çocukları, çocuk esirgeme kurumunda, hepsi bizim çocuklarımız, bir tane alın sevgi ile yüreğinize basın
O çocuklarımız ki, merhametten mahrum olanların terk ettikleri veya yetim kalanların aynı çatı altında sevgiye, merhamete muhtaç üç öğün yemeklerinde gözyaşı olan,mahzun saracak sevgi merhamet dolu kollara hasret olan ve özlemle her gün gözyaşı ile bekleyen
Sizi engelleyen mi var dedim, gözleri ışıldadı hayır dedi, sarıldı mutluluk ile, eşini aldı koluna benden önce çıktılar evden huzurla ve huşu ile
Kalbim bir başka atıyordu sanki,sanki bu kalp gitmiş yepyeni kıpır, kıpır bir kalp gelmişti, oturdum evlerinde çıkamadım beni tutan ne idi
İki saat sonra yanaklarında güller açmış olarak geldiler, ellerinde küçük bir resim vardı, huzurla bakıyorlardı, onları mutlu eden ne idi biliyor idim
Uzattılar resmi, işte bu bizim küçük yavrumuz dediler, başladı gözlerimde yaşlar oluk, oluk Mutluluktan
Hayatımda bir annem vefat ederken burnumun direği sızlamıştı hüzünden, birde şimdi sızlamıştı sevinçten

Bu şiir toplam 602 kez okundu.
20.05.2013 02:52:27

• Yorumlar
• Yorum Yaz