gül kara melek (kara melek)

BİR ÇOCUK AĞLIYOR.

Kıvrıldım bir deniz kıyısına,
Hasrette geldi kıvrıldı yanıma.
Martıların çığlıkları uyandırdı beni.
Ben uyandım ama hasretin hala gözleri kapalı,
Bu sabah da kalkıp gitmemiş.
Akşamdan kalmış benim gibi.
Sabahın buğusu düşmüş üstüme.
Deniz kokmuş buram buram ellerim .
Anılarım en son gittiğin yerde kalmış.
Dokunulmamış bir geçmiş.
Yazılmamış, yarım kalmış iki kelime.
Tamamlamaya gelir misin diye sormuyorum bile.
Unutmadın biliyorum sabahı, geceyi şu doğan güneşi, denizin kokusunu unutmadın.
Kurtulamadın aşkın zindanından.
Bir avuç aşk aldın bin avuç hasret bıraktın.
Bu nasıl adalet sevdiğim.
Bir çocuk ağlıyor şimdi.
Çığlık atarcasına bağırıyor.
Bir ben duyuyorum sesini, başkada kimse duymuyor
Öyle derin ki çığlıkları ulaşmıyor uçurumun yeşil yamaçlarına.
Bir çocuk ağlıyor delicesine.
Köşe bucak kaçıyorum bu sokaklardan.
Açılan her kapıdan iki ayyaş çıkıyor.
Mey olmuş soğuk kaldırımlar.
Aşk sarhoşluğu sananlar yerlerde sürünüyor.
Sabırla sıvamıştım hasret duvarlarımı.
Hangi deprem enkazsız çekip gidiyor ki sanki.
Tutamazdım ya ellerini.
Şimdi kimbilir kimler tutuyor.
Denize atılan çakıl taşlarına benzemiş sevdalar.
Önüne gelen birde tükürük savuruyor.
Yüreklerin mavisi kirlenmiş artık.
Bu sular uğruna kimler boğuluyor.
Saat kaç oldu anımsamıyorum.
Bir kıyıya kıvrıldım yine.
Huzur ne zaman gelir onu bekliyorum.
Kapatıyorum gözlerimi.
Tenim sırılsıklam yokluğunda.
Hele kirpiklerimi hiç sorma.
Bir çocuk ağlıyor ya içimde susmadan delicesine.
Kimse duymuyor sesini.
Bi ben duyuyorum. .

Bu şiir toplam 463 kez okundu.
23.05.2013 19:55:08

• Yorumlar
• Yorum Yaz